اثر ارتباط چهره به چهره با نوزاد در رشد زبانی آنها
تاریخ انتشار: ۱۸ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۸۵۹۶۵۳
آفتاب‌‌نیوز :
نوزادان برای یادگیری زبان به نشانه‌های صوتی و تصویری مراقبان خود توجه می‌کنند.نوزادان در سراسر جهان در سه سال اول زندگی به زبانی که می‌شنوند، مسلط می‌شوند که باتوجه به سختی و پیچیدگی کار، زمان بسیار کوتاهی است.
چندین مؤلفه مسئول مهارت‌های رشد زبانی چشمگیر آن‌هاست: نوزادان با سوگیری‌های توجه به دنیا می‌آیند که آنها را با سیگنال‌های اجتماعی و زبانی هماهنگ می‌کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این موضوع فقط درباره مهارت‌های نوزاد نیست. اطرافیان نوزاد به‌طور طبیعی هنگام برخورد با نوزادان، لحن و گفتار خود را در مقایسه با زمانی که با بزرگ‌ترها صحبت می‌کنند، تغییر می‌دهند.
این «گفتار کودک» که گفتار هدایت‌شده به‌واسطه نوزاد نیز شناخته می‌شود، به کودکان خردسال کمک می‌کند تا بهتر توجه کنند و آنچه می‌شنوند، پردازش کنند.
بزرگ‌ترها وقتی با نوزادان صحبت می‌کنند، کلامشان را بیشتر آهنگین می‌کنند. آنها گام‌های صدای خودشان را بلند می‌کنند و گام آوایی صدایشان را افزایش می‌دهند؛ در صداهای مختلف گفتاری اغراق می‌کنند و عبارات خود را بسیار ساده‌تر، تکراری‌تر و ریتم‌دارتر می‌کنند.
و این فقط بخش گفتاری ارتباط نیست که اهمیت دارد. بزرگ‌سالان وقتی با این سبک صحبت می‌کنند، گفتار خود را با نشانه‌های غیرکلامی نیز همراه می‌کنند که شامل حرکات و ژست‌های ساده اما اغراق‌آمیز است. از طرفی حالات چهره مثبت و مراقبت‌کننده است. حتی تکان‌دادن سر و حرکت ابروهای آنها هرچند ناخودآگاه، با مکث‌ها و تغییرات گام‌های صدا در گفتار آنها هماهنگ است.
بنابراین نوزادان در معرض نشانه‌های غنی و چندحسی قرار می‌گیرند که برای انتقال معنای پیام و واژگان، ساختار و قواعد دستوری زبانی ارائه می‌شود که در حال یادگیری هستند.
نوزادان زبان را با توجه به چهره مراقبانشان می‌آموزند
توجه نوزادان به چهره مراقب اصلی‌شان که مادر است در طول سال اول زندگی به‌طور چشمگیری تغییر می‌کند. تا ۶ ماهگی، نوزادان بیشتر به چشمان مراقبی توجه می‌کنند که با آنها صحبت می‌کند.
نگاه‌کردن به چشمان کسی که صحبت می‌کند، به نوزادان درباره احساسات اطرافیانشان اطلاعاتی می‌دهد. همچنین به ایجاد توجه مشترک کمک می‌کند. هنگامی که نوزادان و مراقبان به‌طور هم‌زمان به یک موضوع توجه می‌کنند، نوزادان به این فهم می‌رسند که آنچه به آن توجه می‌کنند، مهم و معنادار است.
در ۶ ماهه دوم، نوزادان شروع به تقویت الگوهای خاصی می‌کنند که می‌شنوند تا بتوانند زبان اطراف خود را یاد بگیرند. آنها حسابی درگیر غان و غون می‌شوند. اول با ترکیب صداهای تک‌صوتی و صامت مثل ب، ب، ب،... و بعد با ترکیب صداها مثل داددادادا... . حرف‌زدن به نوزادان اجازه می‌دهد صداهایی را که می‌شنوند تمرین کنند و با اطرافیان خود ارتباط برقرار کنند.
در این دوره علاقه آنها از چشم‌ها به دهان فردی تغییر می‌کند که با او صحبت می‌کند. نوزاد با تمرکز توجه بصری خود بر دهان، اطلاعات شنیداری و دیداری و گفتاری را که می‌شنود، دریافت می‌کند. نگاه‌کردن به دهان گویندگان در این دوره رشدی، با میزان واژگان و درک زبان نوپا مرتبط است که نشان می‌دهد این تغییر توجه برای رشد زبان مفید است.
آهنگین صحبت کردن توجه نوزادان را به چهره مراقبان معطوف می‌کند
علاوه بر صحبت با نوزادان، در همه جای دنیا مراقبان با آوازخواندن یا اصوات آهنگین، نوزادان را درگیر می‌کنند؛ مخصوصاً زمانی که نوزادان هم می‌توانند بشنوند و هم ببینند که فرد در حال وقت‌گذاری با آن‌هاست. زمانی که کسی برای آنها آواز می‌خواند، بیشتر از صحبت‌کردن با آنها همراه می‌شوند. اما وقتی کسی برای آنها آواز می‌خواند، نوزادان دقیقاً به چه نگاه می‌کنند؟
در مطالعه اخیر در مجله «علوم رشد»، نوزادان ویدئوهای بازیگرانی را تماشا می‌کردند که می‌توانست آنها را با سخنرانی و آهنگ درگیر کند. فناوری ردیابی چشم، جایی که نوزادان در هر فریم از ویدئو حضور داشتند، ثبت شد.
مانند مطالعات قبلی درباره گفتار در سال اول زندگی، نوزادان توجه خود را از نگاه بیشتر به چشم‌ها به نگاه بیشتر به دهان بازیگر تغییر دادند. اما این تغییر توجه بیش از آنکه به‌واسطه حرف‌زدن خودش را نشان بدهد، موقع آوازخواندن مشهود بود. یعنی نوزادان به دهان کسی که او را درگیر آهنگ می‌کند بیشتر نگاه می‌کنند تا وقتی کسی با آنها فقط حرف می‌زند.
آهنگین حرف زدن معمولا کندتر از صحبت کردن معمولی است و عموما همراه با حرکت بیشتر دست و چهره است. به‌نظر می‌رسد که همه این جنبه‌های ارتباطی باعث افزایش توجه نوزادان به دهان فرد می‌شود. این امر به‌ویژه در ۶ ماهگی تا یک‌سالگی که نوزادان غان‌وغون می‌کنند و برای گفتن اولین کلمات خود آماده می‌شوند، بسیار مهم است؛ زیرا حرکات دهان را برجسته می‌کند که بخشی از تولید گفتار است و همچنین توجه به الگوی توقف و شروع انفجاری را جلب می‌کند.
هنوز خیلی زود است که بدانیم آیا این افزایش نگاه به دهان برای یادگیری زبان نیز مفید است یا نه. همان‌طور که می‌خواهیم بدانیم در هنگام حرف‌زدن چطور؟ اما به نظر می‌رسد که آهنگ و آواز و ریتم، روشی بسیار قدرتمند برای جلب توجه نوزادان و هدایت رفتار ظاهری آن‌هاست.
تمرین‌های مناسب برای زبان‌بازکردن کودک
به گزارش وب گاه تبیان، با کودک خود صحبت کنید واین‌کار را با ریتم و حرکات چهره انجام دهید. این تعاملات چهره‌به‌چهره برای نوزادان نشانه‌های دیداری توجه‌کردن است و از یادگیری بهتر آنها حمایت می‌کند.
این کار سرگرم‌کننده‌تر هم می‌شود وقتی با هم در آینه نگاه می‌کنید و برای نوزاد خود آواز می‌خوانید. به این شکل، هر دو متوجه تغییر حالات و حرکات صورت در حین صحبت‌کردن با او می‌شوید. همچنین سعی کنید از اشعار کودکانه معروف و پر احساس استفاده کنید تا در حین خواندن احساسات مختلف را به نمایش بگذارید و چهره‌تان برای کودکتان جذاب‌تر شود.
.
منبع: آفتاب
کلیدواژه: نوزاد رشد زبانی توجه نوزادان توجه می کنند صحبت کردن حرف زدن
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۵۹۶۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«استون‌هنج» چه ارتباطی با «ماه» دارد؟ (+عکس)
تاریخ‌دانان مدت‌هاست می‌دانند که استون‌هنج (دایره صخره‌ای ماقبل تاریخ انگلستان) با در نظر گرفتن مسیر «خورشید» در ذهن ساخته شده است. در هر انقلابین، تماشاگران به تماشای تابش خورشید از میان این سنگ‌های تاریخی می‌روند. اکنون، محققان به این فکر افتاده‌اند که سازندگان استون‌هنج احتمالاً «ماه» را هم در نظر داشته‌اند.
به گزارش فرادید، کارشناسان میراث انگلیسی (English Heritage)، انجمن سلطنتی نجوم و چندین دانشگاه در انگلستان، پروژه جدیدی را آغاز کرده‌اند که ارتباط احتمالی استون‌هنج را با یک رویداد آسمانی به نام توقف ماه (Lunar Standstill)، بررسی می‌کند: دوره‌ای که طلوع و غروب ماه در دورترین فاصله از یکدیگر در امتداد افق قرار دارند. این رویداد فقط هر ۱۸ سال و 6 ماه یک بار رخ می‌دهد. رویداد بعدی امسال آغاز خواهد شد و تا سال ۲۰۲۵ ادامه خواهد داشت.
کلایو راگِلز، ستاره‌شناس باستانی دانشگاه لستر، می‌گوید: «ارتباط معماری اِستون‌هِنج با خورشید به خوبی شناخته شده، اما ارتباط آن با ماه نه.»
راگلز اضافه می‌کند که چهار سنگ جلوس اصلی استون‌هنج (تخته‌های کوچکی که مستطیلی را در اطراف سازه شکل می‌دهند) با موقعیت‌های ماه همسو هستند. محققان سال‌ها درگیر این بحث بوده‌اند که آیا این موضوع آگاهانه بوده یا نه و اگر آگاهانه بوده، آنها چگونه به این آگاهی دست یافتند و هدفشان چه بوده است.
رابطه این بنای تاریخی با چرخه‌های خورشید کاملاً شناخته شده، اما محققان اکنون در حال بررسی ارتباط آن با ماه هستند
استون‌هنج از حدود ۵۰۰۰ سال پیش در چندین مرحله ساخته شد. این بنای تاریخی که از تخته‌سنگ‌های بهم پیوسته ساخته شده، از نظر معماری پیچیده‌ترین است. بیشتر مورخان موافقند که سازندگان استون‌هنج آگاهانه آنها را با حرکات خورشید هماهنگ کردند که تثبیت سیستم اعتقادی آنها بوده و آنها تدفین را آنجا انجام می‌دادند.
محققان فکر می‌کنند حداقل یک توقف ماه در نخستین مرحله ساخت استون‌هنج رخ داده که به طور بالقوه بر طراحی و هدف این بنای تاریخی اثر گذاشته است. اضلاع دراز مستطیلِ سنگ‌های جلوس به سمت جنوبی‌ترین طلوع ماه در حالت سکون اصلی جهت‌گیری شدند. افزون بر این، بین ۲۵۰۰ تا ۳۰۰۰ قبل از میلاد، قرن‌ها پیش از نصب این سنگ‌های بزرگ، مردم بقایای سوزانده‌شده مردگانشان را در خوشه‌ای در بخش جنوب شرقی سایت، در جهت جنوبی‌ترین موقعیت طلوع ماه دفن می‌کردند.
تئوری این است که حرکات ماه ممکن است در مراحل اولیه استون‌هنج مورد توجه قرار گرفته و بر طراحی بعدی آن اثر گذاشته باشند. تیمی از باستان‌شناسان (متخصصان درک تاریخی نجوم)، از بهار امسال این ایده را در محل مطالعه خواهند کرد.
آماندا چادبرن، باستان‌شناس دانشگاه آکسفورد، می‌گوید: «مشاهده مستقیم این ارتباط در سال‌های ۲۰۲۴ و ۲۰۲۵ بسیار مهم است. بر خلاف خورشید، ردیابی منتهی‌الیه ماه کار ساده‌ای نیست و به زمان‌بندی و شرایط آب و هوایی خاص نیاز دارد. ما می‌خواهیم تجربه این طلوع و غروب شدید ماه را درک کنیم و جلوه‌های بصری آنها روی سنگ‌ها را مشاهده کنیم.»
توقف عمده ماه هر ۱۸.۶ سال یک بار رخ می‌دهد
سازندگان استون‌هنج متعلق به فرهنگ‌هایی بودند که توسط رویدادهای آسمانی هدایت می‌شدند، بنابراین منطقی‌ست آنها توقف بزرگ ماه را جدی بگیرند. نور ماه احتمالاً برای کارهایی مانند شکار مفید بوده و چرخه‌های آن، راه ایده‌آلی برای نشان دادن گذر زمان و سازماندهی رویدادها و جشن‌ها بوده است.
در طول یک توقف بزرگ، ماه قسمت‌هایی از افق را لمس می‌کند که خورشید هرگز به آنها نمی‌رسد. کارشناسان فکر می‌کنند این منظره‌ی غیرمعمول احتمالاً برای فرهنگ‌هایی که حرکات اجرام آسمانی را ردیابی می‌کردند، مهم بوده است.
راگلز می‌گوید: «مردم از ده‌ها هزار سال قبل، از چرخه فاز ماه آگاه بودند. آنچه که فکر می‌کنم در مورد استون‌هنج اتفاق افتاده و این چیزیست که ما علاقه‌مند کشف آن هستیم، اینست که در حوالی یک توقف بزرگ، مردم متوجه شدند طلوع یا غروب ماه به طور غیرعادی در شمال یا جنوب است. آنها دریافتند این اتفاق خاص است، در نتیجه به آن ادای احترام کردند و در نهایت جهت‌های مربوطه را یادمان‌سازی کردند. می‌توانید تصور کنید بزرگان آن دوران، زمانی را به یاد می‌آورند که ماه را در جهت مقدسی می‌دیدند و سپس، یک نسل بعد، مردم از شروع دوباره دیدن آن حیرت کردند.»
از آنجا که سکون‌های اصلی ماه به ندرت اتفاق می‌افتند، ممکن است نشانه جشن‌های اجتماعی، معنوی یا مذهبی مانند مراسم بزرگ‌شدن باشند.
جنیفر وکِسلر، مورخ می‌گوید: «ما هیجان‌زده هستیم که با یک تیم درخشان از باستان‌اخترشناسان برای کشف پیوند شگفت‌انگیز بین استون‌هنج و سکون اصلی ماه کار می‌کنیم. این فرصت به ما امکان می‌دهد در اسرار باستانی این بنای تاریخی و ارتباط آن با پدیده‌های آسمانی عمیق‌تر کاوش کنیم.»
کانال عصر ایران در تلگرام
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند